لفظ محکملفظ محکم، لفظ دارای ظهور در یک معنا است. ۱ - تعریفلفظ محکم، از اقسام الفاظ واضح الدلاله و مقابل لفظ متشابه بوده و عبارت است از لفظی که دلالت آن بر معنایش روشن می‌باشد. بنابراین، لفظ محکم، بین لفظ نص و ظاهر، مشترک است؛ به این بیان که اگر در لفظ واضح الدلالة، احتمال دیگری داده نشود، به آن نص، و در صورتی که احتمال خلاف داده شود و آن احتمال مرجوح باشد، به آن ظاهر می‌گویند، مانند آیه: ﴿اِنَّ اللّهَ لا یَظْلِمُ النّاسَ شَیْئاً﴾ که به دلیل وضوح دلالت الفاظش بر معانی آنها، از آیات محکم به شمار می‌رود. ۱.۱ - تعریف اصولیون اهل سنتاصولیون اهل سنت لفظ محکم را این گونه تعریف کرده‌اند: لفظی است که بر معنای خود به وضوح دلالت می‌کند و احتمال تاویل، تخصیص و نسخ در آن وجود ندارد. [۴]
زحیلی، وهبه، اصول الفقه الاسلامی، ج۱، ص۳۲۳.
[۸]
فیض، علی رضا، مبادی فقه و اصول، ص۲۴.
[۹]
زهیر مالکی، محمد ابو النور، اصول الفقه، ج۲، ص۱۷۔
۳ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۶۷۳، برگرفته از مقاله «لفظ محکم». رده‌های این صفحه : الفاظ واضح
|